Pijl naar links Terug naar Dorpskerkenbeweging
Kerkdeuren open en omzien naar elkaar. Over die praktische invulling van kerk-zijn in het dorp is iedereen het eens. Maar het wordt ongemakkelijk stil als ik vraag naar waarom het mooi en belangrijk is om je als dorpskerk te verbinden aan het dorp.
De Protestantse Gemeente Rolde maakt werk van de Vredesweek, van 21 tot en met 29 september. En dat zal voor iedereen te zien zijn. Het hele dorp hangt die week vol met vlaggen, en een kar met een echte ‘vredesboom’ rijdt door de straten.
Herbestemming - Wacht niet tot projectontwikkelaars het roer overnemen. Het is waardevol kerken te behouden als plekken voor zingeving en ritueel, voor iedereen, betoogt Jolanda Tuma.
In Nederland komt een heuse beweging van dorpskerken op gang. Kerken in kleine kernen krijgen toekomst, wanneer zij hun blik naar buiten richten en zich verbinden met wat er in hun dorp speelt. "In een samenleving die zo gefragmentariseerd is, vormen kerken een plek om samen te komen. Dat is uniek."
Veel dorpskerkgemeenten zijn klein geworden en zoeken wegen om de toekomst tegemoet te gaan. Wanneer je besluit om als buurgemeenten een fusie aan te gaan, dan vergt dat tijd, wederzijdse waardering en veel communicatie. Een spannend proces waarvan je de uitkomst nauwelijks kunt voorspellen.
Dorpskerkambassadeur Betsy Nobel hoopt dat de dorpskerk er kan zijn voor álle mensen in het dorp. "Pastoraat is dan niet aankomen met een koffer vol antwoorden, maar samen in gesprek gaan over het leven, de zin ervan, geloof, vragen en twijfels."
De gereformeerde en hervormde kerk in Poortugaal fuseerden na een proces van jaren tot protestantse gemeente. “Een lang en soms taai proces maar ook heel mooi.” De fusie werd afgesloten met een feestweek.
Jolanda Tuma voelt zich als dorpskerkambassadeur in noord-Nederland soms net Erik Odekerke, de jonge onervaren kapelaan uit ‘Dagboek van een herdershond’, op zoek naar de weg door haar regio. Wanneer haar tien jaar oude TomTom weer rode vraagtekens in het schermpje tekent omdat er nieuwe wegen zijn aangelegd, ontglipt haar regelmatig een wanhoopskreet. Een gesprek met een engelbewaarder kan dan geen kwaad.
In het kerkje staan de stoelen kriskras langs de wanden opgestapeld. De kerkzaal middenin is leeg. “Ons kerkgebouw is een multifunctionele ruimte”, zegt de voorzitter die mij trots haar kerk laat zien. “Vanmiddag was hier bejaardengymnastiek, gisteren hadden we een boekpresentatie, en volgende week viert het hele dorp hier feest."
De dorpskerk is bij uitstek de plek waar mensen samen kunnen komen, betoogt Jolanda Tuma, dorpskerkenambassadeur van de Protestantse Kerk. Of ze nu gelovig zijn of niet-gelovig.
