Via een diversiteit aan kerkplekken kan de kerk als geheel meer aansluiting vinden bij een samenleving die steeds diverser wordt. Met pioniersplekken, leefgemeenschappen, kliederkerken, monastieke initiatieven en meer.
Vanuit de Protestantse Kerk zijn nu circa 250 nieuwe vormen van kerk-zijn ontstaan. Een deel van deze initiatieven loopt tegen grenzen aan. En de praktijk roept vragen op. Wat is er nodig om gemeente te zijn? Zijn ouderlingen en diakenen dan vereist? Is lidmaatschap verplicht? En hoeveel opleiding is nodig voordat iemand doop en avondmaal mag bedienen?
Het moderamen van de Protestantse Kerk heeft opdracht gegeven om met voorstellen te komen rond de vragen en knelpunten. In 2018 is via een zorgvuldig traject gewerkt aan een nota. In april 2019 is de nota ‘Mozaïek van kerkplekken’ verschenen in de definitieve versie. Er is ook een overzicht van de feedback en wijzigingen beschikbaar.
Door nieuwe vormen van kerk-zijn kan een mozaïek ontstaan, met stenen in verschillende vormen, grootte en kleuren. Van een afstandje bezien geven ze samen een kleurrijk beeld van de liefde van Christus voor mensen.
Naar verwachting zijn er de komende vijf jaar 30 tot 70 initiatieven die ‘kerngemeente’ willen worden. De centrale vraag is of de Protestantse Kerk deze initiatieven de ruimte wil bieden om zelfstandig gemeente te zijn, maar dan met minder vereisten. Zodat deze missionaire geloofsgemeenschappen zich verder kunnen ontwikkelen.
Op 26 april vindt er in de synode besluitvorming plaats over de voorstellen. Daaraan is een heel proces vooraf gegaan, met een onderzoek, een verkennend gesprek in de synode en gespreksavonden in Drachten, Apeldoorn, Amsterdam, Dordrecht en Eindhoven. Hieronder kunt u een impressie bekijken van twee van deze avonden.
