Ds. Sijbrand Alblas (1985) voelt zich net zo thuis in de sportkantine als in de kerk, en voert het liefst gesprekken met mensen op de rand van de kerk. “Ik sta graag met één been in de kerk en met één erbuiten.”
- predikant van de Protestantse Gemeente Drachten (met een extra taak voor het jeugdwerk). Begonnen als predikant in De Lier (het Westland), daarna op Ameland (60% voor pioniersplek, 40% als gemeentepredikant)
- studeerde drie jaar aan de evangelisch-theologische faculteit van de Universiteit in Leuven, deed zijn master aan de Protestantse Theologische Universiteit van Utrecht
- wil zichzelf geen etiketje opplakken, hij ziet zichzelf als volgeling van Jezus. “Met mijn voeten ga ik in zijn spoor.”
Hoe ervaar je je roeping?
“In het Dienstboek staat een heel plechtige tekst over roeping, dat geeft nogal een gewicht. Maar ik ben er anders naar gaan kijken; ik ben ook tot veel dingen niet geroepen. Ik werk op een bepaalde plek voor een bepaalde tijd. Ik mag op weg gaan met hen die samen het geloof willen beleven. Wat eerst kon voelen als een juk geeft nu richting en focus, ruimte en vrijheid.”
Wat heb je nodig om met vrucht en vreugde te werken?
“Mensen die met bezieling en passie aanwezig zijn. Dicht bij mezelf en bij de bron blijven. Reflecteren. Bidden. Heel concreet: aan het eind van de dag bedenk ik vijf dingen om voor te danken en vijf om voor te bidden. Dat helpt me om het uit te houden.”
Hoe zorg je ervoor dat je niet opbrandt?
“Een goede vriend om mee te gamen, om af en toe mee te praten en van me af te praten. Gezond leven, bewust tijd nemen om op te laden: wandelen, sporten, voetbal kijken met een Belgisch biertje erbij.”
Welk onderdeel van je werk doe je het liefst?
“Gesprekken met mensen op de rand van de kerk. Ik sta graag met één been in de kerk en met één erbuiten. Ik voel me net zo thuis in de sportkantine als in de kerk, buiten de gebaande wegen, in contact met de samenleving. Ik deel het plezier daarover graag met anderen. Ik ben daarom een podcast gestart van mijn kennismakingsgesprekken met gemeenteleden en met mensen buiten de kerk. Met als vraag: hoe maak je verschil in de samenleving? Elke week is er wel iemand die mee wil doen.”
Welke scholing heb je voor het laatst gevolgd?
“In januari 2023 heb ik me in het kader van mijn studieverlof verdiept in het softwarebedrijf AFAS. Dat bedrijf gaat tegen de stroom in, wil voor zoveel mogelijk mensen het verschil maken. Ik ben daar wezen snuffelen: waar komt dat vandaan? En wat kunnen wij er als kerk van leren? Het heeft me geïnspireerd tot het maken van een model van een hand met vijf vingers, waarbij ik elke vinger concreet heb ingevuld. Het helpt mijzelf als er keuzes gemaakt moeten worden, dan ga ik die vijf vingers af.”
Met welke andersgelovige in je omgeving zou je graag een keer aan tafel zitten?
“In mijn eerste gemeente heb ik een briefje bij de Jumbo opgehangen: ‘Dominee zoekt eetadres bij moslims en atheïsten.’ Het werkte. Ik heb bij zowel een moslim als een atheïst aan tafel gezeten en mooie gesprekken gevoerd. Hier in Drachten wordt het restaurant Nazareth gerund door Arabieren. Ik hoop er een hapje te gaan eten en een goed gesprek te voeren. Gewoon uit nieuwsgierigheid.”
Welk boek, welke film of podcast raad je collega’s aan?
“Journalist Daan Quakernaat schreef het boek ‘De Sekte uit Leusden’ over AFAS, het bedrijf van mijn studieverlof. Wat is het geheim en het recept van dit bedrijf waar medewerkers en klanten zo enthousiast over zijn? Het boek is online gratis te beluisteren. Heel leerzaam!”
Is er een bijbeltekst die met je meegaat?
“Het is min of meer mijn motto geworden: ‘Onderzoek alles, behoud het goede’, 1 Tessalonicenzen 5,21. Het past echt bij mij: hoe kan het óók? Ik houd ervan om dingen te onderzoeken en te ontdekken wat heilzaam is. Ik krijg er energie van.”
Wat hoop je voor de toekomst van de kerk?
“Het piept en het kraakt in veel kerken. We moeten loslaten wat is geweest. Daar mogen we om rouwen, maar tegelijkertijd mogen we zoeken naar hoe het wél kan. Met een zekere speelsheid en enthousiasme. Het beeld van Jezus dat wij het zout der aarde zijn inspireert mij daarbij. Dat de kerk kleiner wordt hoeft niet erg te zijn, als we maar zoutend zout zijn, en het verschil maken in de wereld. Daar zet ik me met passie en liefde voor in.”
Lees meer in de online serie over onze voorgangers:
Foto: Ilva Stoelwinder
