De Protestantse Kerk brengt een verklaring uit n.a.v. gesprek met Joodse gemeenschap.
In 2020 verklaarde de Protestantse Kerk tijdens de Kristallnachtherdenking bij monde van scriba René de Reuver dat ze zonder terughoudendheid erkent 'dat de kerk mede de voedingsbodem heeft bereid waarin het zaad van antisemitisme en haat kon groeien'. Wat ging daaraan vooraf?
Enerzijds zoeken kleine (wijk)gemeenten en dorpskerken naar mogelijkheden om toekomstgericht te zijn in een tijd van verandering. Anderzijds ontwikkelt een aantal nieuwe vormen van kerk-zijn zich tot volwassen geloofsgemeenschappen. Hoe is het onderling contact tussen deze bestaande gemeenten en nieuwe vormen van kerk-zijn? Het mozaïek van kerkplekken is in beweging.
Gebruik je talenten! Iets wat velen van ons van jongs af aan meekregen in opvoeding of vanuit bijbelse opdracht. Ook protestantse gemeenten zijn er voortdurend mee bezig. Ze geven vorm aan ‘nabijheid’ in de anderhalvemetersamenleving en doen daarmee fantastisch werk dat mensen mentaal en soms ook financieel op de been houdt.
Op zijn rondgang langs Friese gemeenten vraagt classispredikant Wim Beekman naar wat er goed gaat én naar de zorgen. Bij beide vragen blijft het niet lang stil. Een verdwijnende middengroep en onvoldoende nieuwe ambtsdragers behoren tot de grootste problemen. “We gaan de ringen in onze classis samenroepen om ervaringen te delen en oplossingen te zoeken.”
“Het gaat er niet om elkaar te verdenken, het gaat erom dat we met elkaar afspreken hoe we met elkaar omgaan. We willen mensen kunnen aanspreken als zij doen wat daarmee in strijd is.” Ester Korbee van Oecumenisch Centrum De Regenboog in Leiden stelde plannen op voor een veilige omgang met elkaar.
De Protestantse Kerk zoekt verbinding met moslims, niet om de aard van de islam of het gedrag van moslims, maar vanuit de eigen identiteit.
‘Alleen samen kunnen we toekomstbestendig kerk-zijn!’ - Dat zou zomaar een pakkende slogan kunnen zijn voor onze kerk (met dank aan de spotjes op de radio over het coronavirus). Toekomstbestendig kerk-zijn is voor onze kerk de grote uitdaging van nu. Kerk 2025 leerde ons dat we daarbij vooral onze focus moeten richten op de kern van kerk-zijn. Dat helpt om door de bomen het bos te blijven zien en niet te verdrinken in organisatiestress of overlevingsstand.
De eerste zondag van oktober is al sinds jaar en dag Israëlzondag. Heeft het eigenlijk zin om een speciale zondag in het teken van Israël te houden? Komen we Israël niet elke zondag tegen in de liturgie en in het besef dat zowel joden als christenen hun eenheid vinden in de God van Israël?
Opvallend veel mensen weigerden de benoeming voor de kerkenraad. Een van de redenen om niet beroepen te willen worden bleek het vele vergaderen te zijn. Het roer ging om in de Noorderkerk in Amsterdam en dat kwam zowel de sfeer als de aanwas in de kerkenraad ten goede!