Deze overdenking komt uit de laatste aflevering van 'Petrus in het land' (1 mei, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
'Ik sta hier in het koor van de Oude Kerk. Het is een mooie plek om stilte te vinden, om even rust te vinden in het leven van alledag. Ik vind het ook zelf fijn om hier te komen, zeker als ik een dag heb gehad waarop ik moeilijke verhalen heb gehoord van mensen. Ik word hier dan stil, in het vertrouwen dat God ons in de stilte tegemoetkomt.
Dit doet me denken aan het verhaal van paasavond. Dan komen de leerlingen bij elkaar, en die zijn verward. Ze hebben allemaal verhalen gehoord van Jezus die is opgestaan, maar ze hebben Hem zelf nog niet gezien. Ze zitten bij elkaar en ze zijn stil. Ze zijn stil en ze wachten op God.
En in die stilte verschijnt Jezus aan de leerlingen en Hij zegt: 'Vrede zij met jullie.' De leerlingen zijn blij. Jezus is tóch opgestaan, de vrouwen hebben gelijk gehad. En Jezus zegt het nog een keer: 'Vrede zij met jullie. Zoals Mijn Vader mij zendt, zo zend Ik ook jullie', en hij blaast Zijn Geest over hen heen. Het is een belofte dat Hij bij hen zal blijven. Waar ze ook gaan, Zijn vrede en Zijn zegen gaan met hen mee.
Ik vind in het verhaal van Jezus' tweede verschijning vooral dat gebaar zo ontzettend mooi. Hij blaast Zijn Geest over hen heen. Het is een gebaar vol dynamiek. Levensadem wordt over ze uitgeblazen. En die adem is natuurlijk niet bedoeld om stil te blijven hangen in het kerkgebouw. Nee, die is bedoeld voor naar buiten.
Gods vrede zet dus in beweging. Die vrede is bedoeld om door te geven om mee naar buiten te gaan. En Gods vrede kan helpen om onze dienst in de wereld te doen. Je naaste liefhebben als jezelf en God boven alles. Deze vrede kan je oefenen thuis. Die kan je doorgeven op je werk, op school of zelfs aan de andere kant van de wereld.
Zo kreeg ik zelf eens de zege mee toen ik de wereld in ging, letterlijk. Ik had een tussenjaar na mijn middelbare school en ik ging helpen in een kindertehuis in India. Toen de dominee van onze gemeente daarvan hoorde, vroeg hij of ik de zege mee wilde. Ik waardeerde dat pas extra toen ik in India was. En ja, het was best wel zoeken. Hoe kon ik er voor deze kinderen zijn? Ik was nog maar een tiener in een onbekend land, maar die zegen gaf mij de inspiratie om er voor mijn naasten te zijn. Een gevoel van houvast, van vrede. En zo kreeg ik zelf de zegen om tot zegen te zijn.'
---
Beluister ook het lied uit deze aflevering van Petrus in het land:
