Pieterskerk in Breukelen spreekt over ‘Het Goede Leven’

Deze reportage werd gemaakt vóór de maatregelen in verband met de coronacrisis van kracht werden.

Sinds de komst van internet en mobiel is het samenleven verschraald. Daarover zijn de gemeenteleden op deze thema-avond het eens. Te pas en te onpas pakt iedereen zijn mobiel en onttrekt zich aan het gesprek. Hoe moet je daarmee omgaan? “Het is de gangbare cultuur geworden”, legt Rieneke Vink voorzichtig uit. Met haar 34 jaar is ze een van de jongere deelnemers aan de contactavond. “Het is dubbel”, concludeert wijkpredikant Krijn Hage. “Je gebruikt die dingen om uit te stralen dat het leven goed is. Maar ondertussen blijken daar de nodige vragen bij te stellen.”

Enthousiast discussiëren

De belangstelling voor de gespreksavonden over ‘Samen leven’ als onderdeel van het jaarthema 'Het Goede Leven' is groot binnen de protestantse wijkgemeente Pieterskerk in Breukelen, een gemeente met ‘sterke wortels in de hervormde traditie’, volgens haar website. “Met een knipoog naar de Gereformeerde Bond”, betekent dat volgens Frans Vonk. Hij toont zich tevreden over de openheid waarin hier van alles ter sprake kan komen.

Voor de vierde en laatste avond over dit onderwerp, ditmaal voor sectie noord, meldden zich twintig belangstellenden aan. Na de opening wordt de groep in tweeën gesplitst om de gespreksvragen van de predikant in kleinere aantallen te bespreken. Een goed idee. De Breukelers zijn niet verlegen, en ook in een groep van tien discussiëren ze bij tijd en wijle enthousiast door elkaar. Vlot verhuist een groep naar de keuken, “dan kunnen we elkaar tenminste verstaan”. De sfeer is hartelijk, en direct. 

‘In hoeverre heb je anderen nodig om het leven te beleven als goed leven, en welke relaties zijn daarin voor jou het belangrijkst?’ luidt een van de gespreksvragen. ‘In onze samenleving zijn er soms spanningen rond gezamenlijkheid/gemeenschap en anders-zijn’, wordt onder een volgend punt gesteld. Daarbij kan gedacht worden aan groepen, vreemdelingen of sociale klassen, is de hint tussen haakjes erachter. ‘In hoeverre merk je daarvan iets in je eigen omgeving?’ De alomtegenwoordigheid van social media wordt door lang niet iedereen als positief beschouwd, blijkt al snel. Individualisering en het gebrek aan echte aandacht zijn zorgwekkend.

Wegens succes verlengd

‘Het Goede Leven’ is voor het tweede jaar op rij jaarthema van de gemeente rond de Pieterskerk. “Als kerkenraad zochten we een kapstok voor de onderwerpen die aan de orde moesten komen”, legt ds. Krijn Hage uit. “Een van de gemeenteleden, een boer, had het klimaat al eens genoemd in relatie tot de zorg om z’n boerderij. Over euthanasie bleken vragen te zijn, en ook orgaandonatie was een thema. Dan gaat het over de schepping, het dagelijks werk, de dood – hoe denk je daarover als christen, hoe spreek je erover en hoe handel je goed? 

Parallel daaraan wilde ik een serie preken houden over de gelijkenissen. Veel gelijkenissen gaan over het koninkrijk der hemelen, en daar ga je dan andere woorden voor zoeken. Zo zijn we, al associërend, gekomen op ‘Het Goede Leven’. Als Jezus het koninkrijk ter sprake brengt, is dat het goede leven zoals God dat voor ogen heeft. En dat pakt nogal eens anders uit dan mensen denken. Daarnaast gaat het in de gelijkenissen heel vaak om gewone dingen. Jezus grijpt onderwerpen uit het alledaagse aan om het Koninkrijk ter sprake te brengen: een boer die zaait, een vrouw die haar huis overhoop haalt. We bleken er veel aan op te kunnen hangen, en we hadden na een jaar eigenlijk nog onderwerpen over. Waarom zou je het dan niet nog een jaar voortzetten?” Het thema werd uitgewerkt in thema-avonden waarvoor deskundigen van buiten uitgenodigd werden, en avonden waarop groepen gemeenteleden onderling in gesprek gaan. 

“Ook in wijken waar je dat misschien minder verwacht is er belangstelling”, weet ouderling Reina van der Wilt. “Het thema spreekt aan en is laagdrempelig, waardoor je makkelijk in gesprek raakt.”

Surrogaat

Lourens Post vraagt zich af of het thema niet te breed is. “Er is een risico dat mensen denken dat het goede leven over ‘je natje en je droogje’ gaat, en dan gaat het over kerk en geloof.” Het is het mooie en het lastige van de kerkelijke gemeenschap tegelijk: de grote verschillen in achtergrond, opleidingsniveau en interesse. Dat komt naar voren als het gaat over de vraag in hoeverre de kerk een ruimte is waarin je samen kunt leven en tegelijk anders kunt zijn. ‘Wat is voor jou de waarde en de betekenis van de kerkelijke gemeenschap als het erom gaat het goede leven vorm te geven?’ ‘En wat betekent het dat we een God hebben die Vader, Zoon en heilige Geest is en die daarmee in zichzelf eenheid en anders-zijn verenigt?’ De vragen gaan steeds dieper. 

Misschien is de kerk wel een van de weinige plekken in onze samenleving waar je echt mag zijn wie je bent, wordt opgemerkt in een van de groepen – met al je beperkingen, eigenaardigheden en onhebbelijkheden. Levend vanuit de vergeving mogen we samen zoeken naar Gods wil. Daarmee vergeleken is het vooral willen genieten en het gezellig willen hebben met elkaar toch een slecht surrogaat voor het goede leven. Lichaam van Christus zijn is een enorme ambitie, wordt geconcludeerd. Sterker nog, we hebben ons zo te gedragen – het is onze roeping. Als we ervan overtuigd zijn dat we deel hebben aan een leven dat goed is, hoe moeten we dat dan uitstralen en delen met anderen? 

Er zijn meer vragen dan antwoorden. Maar ook het samen bomen hierover maakt deel uit van het goede leven. Met het zingen van ‘Samen in de naam van Jezus’ wordt de avond afgesloten.  

pieterskerk.info

Lees ook:

Tekst: Dick Vos | Foto’s: Niek Stam