Er zijn zóveel mensen die wachten op een een warm woord, een goede daad, een beetje barmhartigheid. Sommigen wonen in Moldavië, anderen in Libanon. Weer anderen in Indonesië, Zuid-Afrika of bij ons om de hoek. Jezus heeft laten zien wat barmhartigheid is: de hongerigen eten en de dorstigen drinken geven, de naakten kleden, de vreemdelingen onderdak bieden, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven. Zo inspireert Hij ons tot op de dag van vandaag. Als ultieme daad van goedheid gaf Hij zijn leven en stond Hij op uit de dood. De hoop die dát geeft, geven we door: door barmhartig te zijn en goed te doen.
‘Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, ik was naakt en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij. Ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.’ (Mattheüs 25: 35,36)
Ze zijn misschien wat in het vergeethoekje terecht gekomen, maar wie een willekeurig museum met schilderkunst door de eeuwen heen inloopt, komt ze geheid tegen: een afbeelding van de zeven werken van barmhartigheid. Door de eeuwen heen zijn zij een bron van inspiratie geweest voor veel schilders, die daarmee tegelijk een belangrijke vraag en opdracht op het doek brachten: hoe geven we invulling aan de opdracht van de Heer om je broeder en zuster lief te hebben?
Je zou kunnen zeggen, daar begint het mee, met lief te hebben. Of zoals Johannes het zegt: ‘Wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben’. Om dat concreet te maken heeft de kerk door de eeuwen heen gekeken naar de zeven werken van barmhartigheid, als een richtlijn om dat liefhebben concreet te maken. De tekst waar deze werken van afgeleid zijn komt uit Mattheüs 25, waar Jezus tegen zijn leerlingen zegt dat wie dit voor iemand heeft gedaan naar wie verder niemand omkijkt, dat voor Hem heeft gedaan. Daarmee geeft Jezus treffend weer voor wie deze werken bedoeld zijn. Niet voor de geslaagde en gearriveerde burger die zijn weg in het leven zelf wel vindt. Maar wel voor diegenen die er zonder hulp van een ander niet komt. De gevangene, de dorstige, de hongerige. Wie naar hen omkijkt, heeft begrepen waar het God werkelijk om te doen is.
FEITJE: Pas in 1207 was er sprake van zeven werken toen paus Innocentius III aan de zes werken die in Mattheüs genoemd worden het begraven van de doden toevoegde. Het is ontleend aan het aan het apocriefe boek Tobit, waar het begraven van de doden een aantal keren als een belangrijke daad wordt genoemd.
De zeven werken van barmhartigheid staan centraal in de 40dagentijdcampagne van Kerk in Actie.
