Verhalen van gemeenten
Inspirerende verhalen van gemeenten behorende tot de Protestantse Kerk in Nederland.
Te weinig ambtsdragers? Niet in de Hofkerk in Goor! De kerkenraad telt ruim tachtig ambtsdragers die vier keer per jaar vergaderen. Een nieuwe vorm van samen kerk-zijn waar de betrokkenen heel enthousiast over zijn.
De grote vergaderruimte in zalencentrum de Klokkenkamp naast de Hofkerk mist wat kleur. Het vloerkleed, de achterwand én de stoelen zijn grijs. Het aanwezige gezelschap is echter verre van kleurloos. Er zijn maar liefst 37 kerkenraadsleden bij elkaar voor de kerkenraadsvergadering-nieuwe-stijl. Naast diakenen, ouderlingen en kerkrentmeesters zijn er jeugdwerkers, pastoraal bezoekers, communicatiemedewerkers en andere vrijwilligers aanwezig. Ook de koster is van de partij; een hele zaal vol.
‘Sinds oktober 2016 is onze kerkenraad opgedeeld in twee groepen’, legt dominee Wim de Jong uit. ‘De kleine kerkenraad bestaat uit de predikant en vijf ambtsdragers. Die komt maandelijks bijeen en is verantwoordelijk voor het dagelijkse bestuur van de kerk. Daarnaast is er de grote kerkenraad die vooral richtinggevend is. Deze bestaat uit leden die zich actief inzetten voor de gemeente en zich beschikbaar hebben gesteld als ambtsdrager. Er zijn nu al ruim tachtig gemeenteleden officieel bevestigd.’
Besluitvorming
De belangrijkste aanleiding voor deze nieuwe bestuursindeling was de terugloop van het ledenaantal van de kerkenraad. ‘Die bestond vrijwel alleen uit ouderen’, vertelt De Jong. ‘Mensen uit andere leeftijdsgroepen hebben vaak geen tijd om elke maand naar de kerkenraadsvergadering te komen. Nu we de vergaderfrequentie stevig hebben verlaagd, is er een opkomst van veertig tot vijftig leden, wat een brede besluitvormingsbasis geeft. Bovendien neemt een deel van de nieuwe ambtsdragers de verantwoordelijkheid voor een rol in de erediensten of voor andere taken op zich. Daardoor hoeven we geen vacatures meer in te vullen.’
Er zijn verschillende werkgroepen actief binnen de Hofstadkerk: pastoraat, diaconaat, erediensten en kerkmuziek, en jeugd en gezin. De 30-jarige Kirsten Ongena is koster én jeugdwerker. ‘Ik vind het goed dat we als vrijwilligers op deze manier bij de besluitvorming worden betrokken’, vertelt ze, terwijl ze de koffiekopjes voor de vergadering klaarzet. ‘Er wordt niet meer over de hoofden heen besloten. Vroeger las ik de informatie vanuit de kerkenraad pas achteraf in het kerkblad, nu pik ik gelijk allerlei punten mee en kan ik ook direct reageren. Bovendien leer ik gemeenteleden nu op een andere manier kennen.’
Bezinning
De grote kerkenraad komt maximaal vier keer per jaar bijeen. Tijdens die vergaderingen worden de grotere beleidsterreinen, zoals financiën, beheer, eredienst en pastoraat besproken. Vandaag staan vorming en toerusting op de agenda. Dominee De Jong geeft er eerst een korte uitleg over en vertelt welke kernactiviteiten daar in de Hofkerk bij horen, zoals versterking van Bijbelkennis en het organiseren van ontmoetingen rond leven en geloof. Dit krijgt vorm in een basiscursus geloven, voor ouderen georganiseerde gesprekken rond de Bijbel en een ontmoetingsgroep voor rouwverwerking.
Voordat de kerkenraad zich over deze onderwerpen gaat buigen, is er eerst een moment van bezinning. In groepjes wordt gediscussieerd over een tekst uit Matteüs 26, met een ets van Rembrandt over de in slaap gevallen discipelen in de hof van Getsemane op het projectiescherm.
Na dit ijsbrekende en vormende bezinningsmoment concentreert de bespreking zich op de vraag waar de prioriteit bij vorming en toerusting moet liggen. Bij kennisvergroting, gemeenteopbouw, geloofsontwikkeling of gewoon bij ontmoeting? ‘Dat laatste natuurlijk’, zegt een dame gedecideerd. ‘De kennis is minder belangrijk. Tijdens alle door de kerk georganiseerde bijeenkomsten praat je met elkaar, of doe je samen een activiteit. Het gaat om de ontmoeting.’ Daar is iedereen aan tafel het mee eens. Als dominee De Jong even later met een microfoon door de zaal loopt, blijkt de hele kerkenraad zich bij dit basisbeginsel aan te sluiten.
Minder werk
Tijdens het laatste deel van de vergadering komen de vooraf rondgemailde kwartaalrapportages van de verschillende werkgroepen aan bod. In rap tempo vraagt voorzitter Cees van der Sluijs per rapportage of er nog vragen of opmerkingen zijn. Dat blijkt nauwelijks het geval, waardoor de punten razendsnel passeren. Alleen een mogelijke zaalverbouwing krijgt wat langer aandacht. Ter afsluiting van de vergadering speelt hij zelf op de piano alle vijf coupletten van lied 556. Iedereen zingt mee.
‘Ik vind het heel fijn om als vrijwilliger nu ook bij kerkzaken betrokken te worden. Iedereen kan hier zijn zegje doen. Ook mijn inbreng telt en wordt meegenomen in de besluitvorming’, zegt de 76-jarige Roelie Nielander na afloop. Ze is coördinator van de maaltijdgroepen en inloopochtenden. ‘Ook de verdieping vind ik mooi. Het is goed om samen na te denken over een Bijbelverhaal en over de kern van onze gemeente.’
Naar aanleiding van dit verhaal werden er diverse vragen gesteld via social media. Ds. de Jong reageert.
