De Protestantse Gemeente Gouda heeft beleid ontwikkeld voor veilig jeugdwerk. Jeugdwerker Heidi Koster: “Sinds 1 januari is dat beleid geïmplementeerd. De hele gemeente is daarin deelgenoot. Een veilige gemeente ben je natuurlijk samen.”
Een veilige gemeente zijn, je kunt er niet meer omheen. De algemene kerkenraad van de Protestantse Gemeente Gouda riep een commissie van vier personen in het leven om beleid te maken en uit te rollen: jeugdwerker Heidi Koster, een predikant en twee gemeenteleden. “We hebben als commissie eerst het thema ‘veilige gemeente’ verkend en besproken wat er allemaal voor nodig is”, vertelt Koster over de start van de commissie. “Helpend daarbij was de de themapagina veilige gemeenteVerder lezen
Veilige gemeente op de website van de landelijke kerk en de aanpak van andere gemeenten. Je hoeft het wiel niet helemaal opnieuw uit te vinden.” De commissie stelde vervolgens een notitie op met als basisvisie ‘Veilige kerk ben je samen!’ Koster: “Twee aspecten hebben we grondig uitgewerkt, waarvan ‘veilig jeugdwerk’ het grootste is.”
Drie speerpunten
Veilig jeugdwerk kreeg drie doelstellingen. Het eerste was dat alle betrokkenen bij het jeugdwerk een Verklaring Omtrent Gedrag zouden aanvragen, het tweede dat zij een gedragscode zouden ondertekenen en het derde dat veilig jeugdwerk met regelmaat een gespreksonderwerp is bij de leiders in het jeugdwerk. Daarnaast kwam er een protocol voor als het misgegaan is. Koster: “Elke vrijwilliger is hierdoor op de hoogte van de stappen die je moet zetten als een melder bij je komt met een vermoeden of een ervaring van onveiligheid.”
Over de inhoud van de gedragscode is in de commissie intensief gesproken; wat is wenselijk veilig gedrag? In de conceptfase hebben de ambtsdragers in het jeugdwerk meegelezen en feedback gegeven. Om te zorgen voor draagvlak en brede betrokkenheid vertelde en schreef Koster regelmatig over veilig jeugdwerk en het belang van beleid. Soms waren er sceptische reacties. “Bijvoorbeeld dat een VOG schijnveiligheid biedt. Ik legde dan uit dat de VOG onderdeel is van een zorgvuldig proces dat de algemene kerkenraad heeft uitgezet. Alle onderdelen samen vormen de kracht van veilig jeugdwerk. Een andere reactie was dat we toch een kerk zijn die is gebouwd op liefde en vertrouwen; het verplicht stellen van een VOG zou dan een motie van wantrouwen zijn. Het basisprincipe van de kerk als veilige betrouwbare haven is prachtig en daar staat iedereen achter, maar de praktijk is helaas weerbarstiger en daar willen wij onze ogen niet voor sluiten.”
Concreet maken
De officiële implementatie was op 1 januari van dit jaar. De ambtsdragers in het jeugdwerk waren op dat moment voorzien van alle nodige informatie en de stappen die genomen moesten worden. De gedragscode is in de vergaderingen van de kindernevendienst, de catechese en de clubleiding besproken en ondertekend. Koster: “Daar kwamen ook vragen uit voort, zoals: hoe zorg jij ervoor dat een kind zich op zijn gemak voelt op de club? Omdat het best lastig is om er woorden aan te geven heb ik stellingen en praktijkvoorbeelden aangedragen om over in gesprek te gaan. Dat maakt het concreter. Het leverde ook vragen op over de wenselijkheid van officieel beleid. ‘Mag ik een kind nog troosten met een knuffel?’
Naar mijn mening is veiligheid onlosmakelijk verbonden met onze geloofsovertuiging. God geeft ons onvoorwaardelijke liefde. Wij mogen ons veilig voelen bij Hem, en het is onze opdracht om die veiligheid te borgen en door te geven aan anderen.”
