‘Als het maar een veilige plek is’
Bijna een jaar geleden kwam Hamid (14) met zijn gezin op het eiland Lesbos aan. Ze moesten hun land Afghanistan verlaten vanwege het geweld en de vele aanvallen van de taliban. Maar eenmaal op Lesbos heeft Hamid het gevoel dat hij opnieuw in oorlogsgebied is beland.
Dit is Hamid (14) uit Afghanistan. Bijna een jaar geleden kwam hij, samen met zijn familie, op het eiland Lesbos aan. Ze zijn hun land ontvlucht vanwege het geweld van de taliban.
Maar hier op Lesbos heeft Hamid het gevoel dat hij opnieuw in oorlogsgebied zit. Hij voelt zich niet veilig: hij kan zomaar worden neergestoken, het eten is op rantsoen en hij mag zich maar beperkt verplaatsen in verband met het coronavirus.
Hamid zoekt urenlang naar voedsel en water voor zijn familie, vaak in de kou. Hij loopt daarbij het risico om het coronavirus te krijgen, want er zijn veel mensen net als hij op zoek naar water en voedsel. Als hij wat vrije tijd over heeft, speelt hij een kaartspelletje met zijn vader. Dat is zijn enige lichtpuntje.
Door de situatie waarin hij en zijn familie zitten, heeft Hamid veel stress. “Ik droom ervan om naar school te gaan. Ik wil dokter worden. En ik wil thuis kunnen komen in een schoon en veilig huis, een plek die mij beschermt. Het maakt me niet uit waar dat is, zolang het maar een veilige plek is.”
Een beter leven voor vluchtelingenkinderen
De gammele tenten. De extreme kou of juist de ondraaglijke hitte. De onveiligheid. Het gebrek aan schoon drinkwater, medicijnen, sanitaire voorzieningen. En misschien wel het ergst van alles: de uitzichtloosheid, het jarenlange, onzekere wachten. Dat is de realiteit waarin duizenden kinderen in Griekse vluchtelingenkampen opgroeien. Wij gunnen hen een beter leven, daarom komen we in actie.
Kerk in Actie helpt vluchtelingenkinderen in Griekenland, zoals Hamid, met voedsel, kleding, gezondheidszorg en onderwijs en probeert hen op een betere plek te krijgen. Geef ook!
