Deze overdenking komt uit de laatste aflevering van 'Petrus in het land' (26 maart, KRO-NCRV). De hele aflevering terugkijken? Ga dan naar NPO Start.
‘Leersum kwam afgelopen zomer even in het nieuws. Het was op 18 juni dat het dorp werd getroffen door een vreselijke valwind. Je kunt om je heen nog de sporen zien. Het was het einde van een warme dag, de wolken pakten zich samen, er hing onweer in de lucht. Wat er gebeurde was overrompelend. Hagelstenen als keien zo groot, alles vloog door de lucht, bomen knapten als lucifers, auto’s werden bedolven. Huizen raakten beschadigd, onbewoonbaar zelfs. Het was ontredderend.
Die valwind is voor mij beeld geworden van de kwetsbaarheid van het leven. In het groot, dan denk je onvermijdelijk aan de storm die niets ontziend door Oekraïne raast. Maar ook in het klein, in onze eigen levens, kan dat gebeuren, zo’n onverwachte valwind. Zo kwam er vorige maand een jonge jongen uit het dorp, aan het werk met zijn machines, door een ongeval om het leven. Zijn familie, zijn vrienden, het hele dorp was in rouw gedompeld.
Soms overkomen je dingen, en dan denk je: komt dat nog wel goed? Bij alles wat als een verwoestende valwind over je leven raast, twijfel je er weleens aan. Maar ik geloof, bij alle leed, er is altijd een weg. Die is vaak moeilijk om te gaan, die is niet altijd makkelijk en gaat vaak maar langzaam, maar hij is er wel. En je hoeft ‘m niet alleen te gaan.
Om die weg gaat het ook in de kerk, in deze tijd richting Pasen. In de Michaëlkerk hebben we al jaren op Goede Vrijdag een ritueel. Iedereen die wil, mag een steen neerleggen aan de voet van het kruis. Een steen als een stil gebed. Alles wat je bezwaart en belast, vertrouwen we toe aan de Heer van het leven, die ook onze zonde en onze schuld op zich nam.
Want Jezus’ sterven en lijden aan het kruis blijkt op paasmorgen geen doodlopende weg te zijn. En zo mogen we hopen dat God ook oog heeft voor ons, dat uiteindelijk alles goed komt.’
