Dag lieve Abel,
Je kunt de brieven die ik aan je schrijfVerder lezen
Brief aan mijn kleinzoon: 'Zo teer als de wind' nog niet lezen, maar je ouders zullen ze wel bewaren voor later. Voorlopig maar samen plaatjesboeken bekijken en verhalen vertellen. Je hebt een rustige uitstraling, een beetje meditatief soms. Verhalen zullen vast wel goed landen in je hoofdje, in je hart. Zeker sprookjes, denk ik – die zetten je fantasie aan het werk.
Ik weet nog van mijn eigen kinderjaren hoe er allerlei beelden in mijn hoofd kwamen als er op school werd voorgelezen. De juffrouw had het bijvoorbeeld over een boom en dan ging ik over zo’n boom fantaseren – en zat ik nog steeds in die boom als we moesten rekenen daarna… Daarom kon ik niet zo goed meekomen als kind. Ik zat altijd op een wolk, werd gezegd, ‘ik lette niet op’.
Als je bij ons logeert, ga ik je beslist vaak voorlezen. Ook uit dat oude boek, de Bijbel. Aan tafel of voor het slapen gaan. Er zijn zelfs boekjes voor in bad. Bijvoorbeeld over het verhaal van Noach die met zijn gezin en heel veel dieren in een ark ronddobbert als de hele wereld is bedekt met water en eindelijk een droog stukje land vindt om verder op te leven. Zo’n boekje moet je echt lezen in bad, want als het nat wordt krijgen de tekeningen erin kleur. Dat maakt het extra spannend, natuurlijk. Of de Zoekbijbel, die vind je vast ook leuk. Samen speuren naar gevaarlijke krokodillen, hongerige leeuwen of een baby in het riet.
Weet je Abel, ik vond bijbelverhalen zelfs zo spannend dat ik er later mijn beroep van heb gemaakt. Ik ben predikant geworden, dominee. Dan mag je onder andere op zondag die verhalen uit de Bijbel voorlezen en proberen uit te leggen. Dat vond ik een van de fijnste kanten van mijn beroep. Ik ontdekte dat er in die verhalen zoveel te vinden is. En elke keer weer anders.
Hoe kan ik jou dat uitleggen? Jij gaat op school rekenen leren. 1 + 1 = 2, leer je dan. Dat klopt. Maar in de Bijbel kan 1 + 1 ook zomaar 3 zijn. Omdat er in die verhalen wordt verteld over geheimen in het leven die we niet zien, maar die er wel zijn. Over meer tussen hemel en aarde. Over wonderen, zoals dat jij zomaar kon ontstaan in de buik van je moeder. Dat je geboren bent. Jijzelf bent al zo’n wondertje!
Nou, daar gaan de oude verhalen in de Bijbel over. En over nog veel meer. Over bang-zijn, of verdrietig, of de weg niet weten door het leven. Maar gelukkig ook over liefde en vertrouwen.
Weet je Abel, ik denk dat daarom de Bijbel nog steeds het best verkochte boek in de wereld is. Omdat het over menselijke ervaringen gaat. Over jouw en mijn leven. Over de zoektocht naar God. Misschien ontdek je wel wat die Naam zeggen wil. En ontdek je wie jij bent, wie je mag zijn: je eigen wonder!
Maar we beginnen met sprookjes. Die zullen je gevoelig maken voor de taal van wat niet te zeggen is, de taal van het mysterie van het leven. Misschien val je er wel bij in slaap. En ik ook. Dan dromen we samen over mooie dingen, bijvoorbeeld over een paradijs met prachtige bomen en bloemen. En wij samen wandelend door die tuin. Hand in hand.
Dag Abel, je bent nu alweer drie maanden oud. Ik zie je eerste lachjes. Ze openen bij mij wel een beetje de deur naar dat paradijs. Tot gauw.
Opa Jos
---
Lees ook:
