Dominee René de Reuver, scriba van de generale synode van de Protestantse Kerk, is opgegroeid onder de rook van Rotterdam. Op weg naar school fietste hij elke dag langs De Kuip. De Feyenoordleus ‘geen woorden maar daden’ herkende hij van huis uit.
Zijn vader was een man van het woord, zijn moeder hield van aanpakken. Voor haar geldt nog steeds: niet kletsen, maar doen. Of in plat Rotterdams: ‘niet lullen, maar poetsen’..... Er moet gewerkt worden. De daad moet bij het woord gevoegd worden…
Zo óók in de kerk: lezen we al niet in de Bijbel dat het geloof moet blijken uit de werken? En is het niet algemeen bekend dat ‘kerkmensen’ zich meer dan gemiddeld inzetten voor een zorgzame en vreedzame samenleving? De recente geschiedenis heeft aan deze instelling zeker ook volop bijgedragen. Wat is er niet eindeloos gepraat over het geloof. Alsof ‘geloven’ in sluitende redeneringen en formules gevangen moest - en kan! - worden. Sommigen verloren het geloof door die woordenstrijd. Anderen kozen voor ‘geen woorden, maar daden’ en voor concreet geloven door zich in te zetten voor mensenrechten, wereldvrede, zorg voor kwetsbaren, duurzaamheid van de schepping. Prachtig. Veel daden spreken van geloof.
Alleen: woorden zijn nodig om daden te kunnen duiden... Taal die woorden geeft aan daden. Geen uit een boekje geleerde formules, maar woorden die uit het hart komen. Die soms stamelend, soms vurig uiting geven aan wat een mens ten diepste drijft, gaande houdt, inspireert. Of dieper nog: door wat en wie je je gedragen weet. De scriba van de generale synode van de Protestantse Kerk wil graag dat die woorden weer klinken. Dat brengt hem in gesprek met vier predikanten die woorden smeden – woorden die bedoeld zijn om in te wonen.
De predikanten zijn
- Ds. Martin van Dam (1983), hervormde gemeente Baarn
- Ds. Mirjam Kollenstaart (1977), gereformeerde kerk Ottoland
- Ds. Ad van Nieuwpoort (1966), protestantse gemeente Bloemendaal
- Ds. Irma Pijpers (1982), protestantse gemeente Zutphen
